Kon natuurlijk niet uitblijven dat deze column over dat verdomde k-virusje zou gaan. We waren wellicht te opportunistisch. En neen, er wordt niet gebagatelliseerd.
Er valt heel veel te vertellen eigenlijk. Een jaar geleden stonden we vol in de kranten. Agressie in de apotheek, geneesmiddeltekorten. Agressie tegen zorgverleners was schering en inslag. Nu heeft iedereen opeens hart voor de zorg. Men buitelt bijna over elkaar heen in loftuitingen. Hartverwarmende acties voor zorgverleners. Van landelijk applaus tot lokale activiteiten. Ik vraag mij wel af wat de houdbaarheid van die dankbaarheid is. Als de nood hoog is probeer je zoveel mogelijk vriendjes te maken maar tegelijkertijd is men ook gewoon bezig met overleven en ellebogenwerk. Als we weer richting normaal gaan moeten we maar bezien wat er van overblijft. Hypocriet is het wel. Minister bezoekt apotheek, verzekeraars laten weten in de meest holle nietszeggende frasen dat ze achter de zorgverleners staan. Om vervolgens door te verwijzen naar overheidsloketten etcetera. Zo kennen we ze, veel roepen, geen inhoud. Als de storm is overgewaaid krijgen we weer snel de ware aard te zien.
Kijk alleen maar even naar farmaland. VWS en ZN lieten de WGP maatregel gewoon doorgaan om die nog geen 48 uur later toch uit te stellen. Uitstellen? Come on zeg. Bruins zou vanalles regelen inzake de geneesmiddeltekorten. Er is jaren voor gewaarschuwd. Nu is de nood hoog en wat is er gepresteerd? NADA. Gaat allleen erger worden en nog meer kosten. Ziekenhuisapothekers kunnen de tekorten niet genoeg van de daken schreeuwen. Ze zetten met hun teams alles op alles om hun patienten en artsen niet in de kou te laten staan. Palliatieve sedatie in de openbare apotheek is her en der kommer en kwel. De schrijnende gevallen komen boven drijven maar eigenlijk is het vechten om ieder doosje geneesmiddel al jaren dagelijkse kost voor de stadsapotheek. Het wordt echt de hoogste tijd voor nieuwe ambtenaren op VWS en ZN die schoon schip maken met het falende geneesmiddelbeleid. We moeten naar vakministers en geen technocraten meer die iets voorlezen van een papiertje en geen benul hebben waar ze over praten. Ze komen bij VWS en ook bij ZN pas in actie als het kalf verdronken is. Daar kan de zorg echt niet op bouwen. Veel te veel achter de feiten aanlopen. De zorg moet het nu ook zelf oplossen, de ondersteuning van buitenaf wordt vooral met de mond belijdt.
In apothekersland bleef de stress in eerste instantie beperkt tot een run op mondkapjes, handschoenen, thermometers en desinfectiegel. Man, man wat een heisa. De hele dag door telefoontjes, heeft u ze nog, wanneer komen ze weer? Je werd er he-le-maal gestoord van. Dan ben je continu naar het groothandelsassortiment aan het kijken. Merk maakte niks uit, geld ook niet. Hebbuh hebbuh hebbuh. Ja, wij hebben er ons ook schuldig aan gemaakt, dat hebzuchtige gedrag. Alleen maar om de clientèle rustig te houden. In krap 2 weken tijd hebben we een omzet paracetamol gedraaid die we normaal in 5 maanden doen. Die had ik begin maart overigens al wel gehamsterd. Net als handschoenen. En dan zijn ze nog verontwaardigd ook als er neen verkocht wordt. Ook inzake vitamines. Belachelijk, wat een k-land. Dat men daar geen rekening mee kan houden. De meest bizarre verwensingen aan Jan-en-alleman kwamen voorbij. Er is wat gevloekt zo u bemerkt.
We hebben kennis gemaakt met de lege schappen in de supermarkten. Ik vreesde meer de lege ladekast in de apotheek. De dag na het KNMP congres hebben we posters opgehangen dat we niet zouden meewerken aan hamsterpraktijken. Dan was het hek van de dam. Gelukkig natuurlijk ook de medewerking van de huisartsen. De gevolgen voor NL zouden niet zijn te overzien. De oproep van de minister om niet te hamsteren kwam veel te laat. In eerste aanleg kun je inderdaad rustig zeggen dat Rutte geslaagd was en de bevolking gezakt. Ze begrepen er totaal niets van. Ben er zelf redelijk nuchter onder gebleven. Onze clientèle had nogal wat moeite met de spelregels. Afstand houden, domme opmerkingen plaatsen, niet meer dan 4 (later 2) personen naar binnen, boos worden als je er iets van zei. Belachelijk, is dat niet overdreven, and so on. Balieschermen, oranje pilonnen en een bord voor de deur deden de rest. Gaandeweg werd de sfeer anders. We zijn herhaaldelijk gebeld door klanten die bezorgondersteuning wilden geven. Er kwamen bloemen, zakjes bonbons en gebakjes voorbij. De lokale poffertjeskraam heeft bij alle zorgverleners en instellingen gratis poffertjes rondgebracht. Paaseitjes hebben we tot juni denk ik zo.
Schandalig blijft dat apotheekmedewerkers tot op de dag van vandaag niet getest worden bij de GGD. Daar weten we hier in het Gooi alles van. Net als bij de Mexicaanse griep staan we als laatste in de rij. Niet belangrijk genoeg. Sic. En dan roept de minister dat iedereen in de zorg getest kan worden. No way dus.
Het virus heeft ons team niet ongemoeid gelaten, 2/3 van het totale aantal FTE’s foetsie. Dat is toch wel zenuwslopend. Op het juiste moment kwam er hulp van boven. En 6e jaars farmaciestudent en een gedetacheerde fulltimer. Ook een collega bood spontaan hulp. We redden het met passen en meten. We gaan pas om 10 uur open voor publiek, en van 12-14 zijn we ook dicht. Ik kan je zeggen dat dat echt heerlijk werkt. Halfuurtje een bammetje naar binnen werken en dan vol er tegenaan. Gelukkig is het droog en zonnig. Men staat buiten keurig in de rij. Des middags loopt het behoorlijk soepel zolang de recepten maar tijdig doorkomen. Het is afzien maar er is geen keuze. We gaan door!
Ik wens iedereen veel sterkte, goede gezondheid en hopelijk vinden we de weg naar een normaal apothekers-bestaan zonder onnodige bureaucratie en regelgeving.
Walk on collega’s!
Carlo Schneider,
Laren Nh
Bron: apotheekkennisbank
Apothekersassistenten 